Hij pauzeerde.
“Nu ik er aan denk, ze droeg vandaag een broek, nietwaar? Nou, haar achterwerk in een broek is ook erg mooi.”
“Ga zo door, jij wellusteling, en ik zeg het tegen Kim!”
Ed keek op.
“Wow, je moet haar echt leuk vinden. Je weet dat ik graag naar vrouwen kijk, en je hebt nog nooit gedreigd het aan Kim te vertellen.”
“Wat vertellen?”
Ed’s vrouw was binnengelopen zonder dat ik haar gehoord had. Kim is klein, delicaat knap, en leidt haar familie met een ijzeren hand in een fluwelen handschoen.
“Dat je veel te goed voor hem bent. Wanneer ga je deze grapjas dumpen en er met mij vandoor naar Tahiti?”
Ik deed een halfslachtige greep naar haar, alleen maar om haar een excuus te geven om te gillen en op Ed’s schoot te springen. Ze giechelde terwijl ze zich tegen hem aan nestelde.
“Als olifanten vliegen, eikel! Dat zeg je al tegen me sinds voor ons huwelijk, en ik zeg je steeds hetzelfde. Ik heb liever mijn man die weet dat hij geluk heeft met mij dan een wijsneus met superioriteitswaanzin.”
Ze zwaaide met de grote steen aan haar linkerhand naar me.
“Ga je eigen vrouw zoeken, Ben. Deze is helemaal van Ed en zo heb ik het graag!”
Ed kuste haar en lachte. Het was waar dat we zo’n grapje maakten sinds we elkaar op de universiteit hadden ontmoet. Die twee waren zo verknocht aan elkaar dat niemand het opvatte als iets anders dan een grapje.
“Hij is er eindelijk mee bezig. Hij vertelde me net over zijn date met Jill Williams afgelopen weekend.”
Kims ogen verwijdden zich.
“Die blonde die bijna een rel veroorzaakte toen ze in een cocktailjurkje het kerstfeest van de balie binnenliep? En jij noemt Ed overtroffen! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?”
“Letterlijk per ongeluk.”
Ik vertelde hen het verhaal van het fietsongeluk. Kim schudde haar hoofd toen we aankwamen bij het deel over dat Jill me niet buiten de rechtbank zou zien zolang de zaak nog liep.
“Nou, Ed, je kunt het maar beter snel oplossen voordat die arme sukkel het spoor bijster raakt. Hij heeft het duidelijk moeilijk. Maar ik kon geen elegantere vrouw vinden om voor te vallen. Kom op, ik kwam hier zodat jullie me mee konden nemen voor de lunch.”
Jill belde me die avond.
“Nou, dat was een schok om je vanmorgen te zien. Wat is dat ‘Angus B. McLoughlin’ gedoe? Ik heb nooit het verband gelegd.”
“Oude familietraditie, maar als je een voornaam als ‘Angus’ had, zou je ook je tweede naam kunnen gebruiken. Je kunt je voorstellen hoe ze me noemden op de middelbare school.”
“Dat kan ik me voorstellen. Luister, ik kan je niet vertellen hoezeer het me spijt, maar ik kan echt niet met je uitgaan zolang deze zaak loopt.”
Ik zuchtte.
“Ja, Ed vertelde me over de e-mail. Daar kun je niet omheen, hè?”
“Ik zou hem niet aannemen als die er was. Er zijn grenzen die ik professioneel niet kan overschrijden, en jij staat aan de verkeerde kant van een van die grenzen. Maar als deze zaak voorbij is, hoop ik dat we verder kunnen gaan waar we gebleven waren.”
“Ik hoop het ook. Ik hou de eerste stuurman plaats vrij.”
“Nu al eerste stuurman?”
“Heb je liever kombuismeisje? Daar heb ik er ook een van nodig.”
Ze lachte.
“Dan wordt het eerste stuurman. Het spijt me echt, Ben.”
“Mij ook. Ik spreek je later.”
Ed belde me twee maanden later.
“Hé, Angus, je droommeisje heeft de kant van de staat van de zaak afgewezen. Ze is niet meer verboden terrein, dus je kunt stoppen met smoesjes zoeken om me twee keer per week te vragen.”
“Noem me geen Angus, eikel, en maak geen grapjes over Jill. Toch bedankt dat je het me liet weten.”
“Nog steeds gevoelig over haar, hè? Wel, geniet ervan. Ze is een aardige meid en een geweldige advocaat.”
Jill belde me na het werk. Ze klonk nerveus.
Ben? Het is Jill Williams. Ken je me nog? Ik heb die zaak opgelost, dus als je een keer wilt afspreken, is dat geen probleem…”
“Hé, dat is geweldig! Wil je dit weekend gaan zeilen?”
“Graag. Luister, doe je vanavond iets?”
“Niets belangrijks. Waarom?”
“Een paar collega’s hebben me naar een bar meegesleept om de zaak te vieren en dat begint vervelend te worden. Als je me op komt halen kunnen we een tijdje rondhangen.”
“Ik ben er over vijftien minuten.”
Toen ik bij de bar aankwam omhelsde Jill me, kuste me op de wang en sleepte me met haar hand stevig in de mijne rond om me aan een paar mensen voor te stellen voordat ze aankondigde dat ze met me wegging. Het leek een beetje overdreven, maar waarom zou ik klagen als ze blij was me te zien? Toen we in de truck stapten werd het duidelijker.
“Ik hoop dat ik niet te sterk overkwam. Sommige van die sukkels krijgen een paar drankjes in zich en denken dat ze Gods geschenk aan de vrouw zijn. Als ik gezien word dat ik vroeg wegga met een knappe vent, scheelt me dat later weer stress. Ik hoop dat je het niet erg vindt.”
“Een mooie vrouw hebben die doet alsof ik haar vriend ben? Het is een zware baan, maar als het voor een goed doel is, denk ik dat ik het kan verdragen. Enige bijverdiensten?”
Ze sloeg me op mijn arm.
“Blijf hopen! Zit je er altijd zo vol van?”
“Meestal wel. Wil je wat gaan eten?
“Het zijn lange dagen geweest om deze zaak te regelen, en ik moet morgen werken. Is het goed als we wat afhalen en naar mijn huis gaan? Ik ben te moe voor iets bijzonders.”
“Mij best. Szechuan Heaven?
“Klinkt goed.”
Haar huis was eenvoudig en netjes aan de binnenkant met veel interessante fotografie die ze had gedaan. Ze wees me naar de keuken.
“Zou jij de borden willen pakken terwijl ik mijn werkkleren uitdoe? Er staat wat Tsingtao in de koelkast als je wilt.”
“Moet ik iets te drinken voor je halen?”
“Alleen een frisdrank, dank je.”
Ze kwam terug in een tennisbroek en een t-shirt dat net een klein stukje huid boven de tailleband liet zien. Simpel, comfortabel, sexy, was er iets wat dit meisje niet goed kon? Ik kon goed geloven dat ze ook de beste benen van de bar had. We raakten verwikkeld in een informeel eetstokjesduel over de laatste kung pao garnaal, die ik prompt aan haar voerde toen ik won. De glimlach in haar ogen maakte het meer dan de moeite waard. Ze rekte zich uit.
“Laten we deze rotzooi voor later bewaren en naar het late nieuws gaan kijken. Ik wil zien of ze iets over mijn zaak hebben gezegd.”
Ik plofte op haar bank, zij naast mij en legde haar voeten op de salontafel zodat ik dat ook deed. Ze legde haar beide handen om mijn biceps en legde haar hoofd op mijn schouder, en we speelden een beetje nonchalant footsie terwijl we naar het nieuws keken. Toen het eindigde wierp ik een blik op haar.
“Het lijkt erop dat ze het gemist hebben… Jill?”
Je moet wel een hele vrouw zijn om er leuk uit te zien als ze snurkt, maar ze deed het. Tijd om het voor gezien te houden; ik maakte me voorzichtig los, legde haar helemaal op de bank, dekte haar toe met de deken die over de rugleuning was gedrapeerd, en kuste haar wang. Haar ogen fladderden.
“Ben?”
“Ik hou het voor gezien, liefje. Ik bel je later over het weekend.”
Ik denk dat ze nog niet helemaal wakker was.
“Je bent een geweldige vent, Ben. Welterusten.”
Niet echt de manier waarop ik had gehoopt dat de nacht zou eindigen, maar ik kon ermee leven.
Zaterdagmorgen kwam ze al vroeg de steiger af huppelen met een glimlach op haar gezicht.
“Goedemorgen, Ben! Mooie boot!”
“Dank je. Ik heb hem grotendeels zelf gebouwd. Spring maar aan boord.”
Ze gaf me haar rugzak en pakte toen mijn hand en stapte aan boord. Ik nam de kans waar om een snelle kus te geven, en ze reageerde enthousiast.
“Sorry dat ik laatst zo’n slechte gastvrouw was.”
“Vergeet het maar. Kijk maar even beneden rond als je wilt. Ik ga de zeilen hijsen en ons uit de haven halen.”
Ze verdween voor een paar seconden en kwam toen terug aan dek.
“Mooie opstelling hier. Kan ik helpen?”
“Tuurlijk, pak die lijn daar en trek tot ik zeg dat je moet stoppen.”
Ze wist duidelijk niet veel van zeilen, maar was meer dan bereid om aanwijzingen op te volgen. Ik ging een paar keer overstag en kreeg ons op een lange afstand richting het eiland. Jill dook onder en kwam terug met een paar bekers, en gaf mij er een.
“Ik heb het fornuis gevonden. Hopelijk is de koffie zoals je hem lekker vindt.”
Ik nam een slok.
“Oké, je bent nu officieel het kombuismeisje.”
“Kombuis meid? Wat is er gebeurd met eerste stuurman?”
“Geen reden waarom je niet beide kan zijn.”
Ze ging naast me zitten in de cockpit, en we dronken onze koffie in een gezellige stilte.
“Wat is dat voor glimlach?”
“Ik zat net te denken. Mooie dag, genoeg wind, en een prachtige vrouw naast me in mijn boot. Zeilen wordt niet veel beter dan dit.”
Jill bestudeerde haar kopje nadenkend.
“Ben, ik wil eerlijk tegen je zijn, en ik weet niet of ik dit kan zeggen zonder als een verwaande trut over te komen.
“Je bent nog nooit minder dan eerlijk geweest, en je staat zo ver van de ander af als maar mogelijk is. Ga je gang.”
“Mensen vertellen me al zolang ik me kan herinneren hoe knap ik ben, en het heeft nooit veel zin gehad. Ik vind mezelf niet zo knap, maar andere mensen vinden van wel en misschien hebben ze gelijk. Maar ik heb er niets aan gedaan. Ik probeer voor mezelf te zorgen en in vorm te blijven, maar de rest is genetisch bepaald. Waarom mij een compliment geven als ik geluk heb gehad met mijn voorouders?”
“Nou, ik vind je de mooiste vrouw die ik ooit ontmoet heb, maar als je niet wilt dat ik het zeg, zal ik stoppen.”
“Jij bent anders. Er is iets voor te zeggen om knappe vrijgezelle mannen aan te trekken.”
Ze dacht even na.
“Ik heb hard gewerkt aan mijn rechtenstudie, en ik werk hard als advocaat. Als iemand onder de indruk wil zijn van mijn juridische werk is dat geweldig. Aantrekkelijk zijn lijkt het alleen maar moeilijker te maken om als advocaat serieus genomen te worden. Ik vermoord misschien de volgende persoon die me zegt dat een meisje zo knap als ik niet hoeft te werken voor de kost. De meisjes die ik kende zijn ofwel getrouwd met oudere mannen die zich dood vervelen of wanhopig willen trouwen voor ze nog ouder worden. Ik denk dat ik best goed ben in rechten, en ik wil dat mensen met wie ik te maken heb me beoordelen op mijn werk, niet op mijn uiterlijk. Dat is een van de redenen waarom ik je zo lang uit de weg moest gaan. Mensen zouden hebben gedacht dat ik met je uitging om een voorsprong op de zaak te krijgen.”
“Van wat ik laatst zag, ben je verdomd goed in recht. Ik weet dat Ed er ook zo over denkt, hoewel hij tussen jou en mij ook al een paar keer heeft gezegd dat ik met de mooiste vrouw van de balie uitga.”
Ze lachte.
“Ed blaft wel maar bijt niet. Hij probeert te verbergen hoe toegewijd hij is aan zijn familie. Ik kan daar niet door beledigd zijn. Het feit dat hij zoveel aan je denkt was een duidelijk punt in je voordeel. Dus je denkt niet dat ik een verwaande trut ben?
“Ik denk dat je een lieve, slimme, getalenteerde vrouw bent. Is het goed als ik je ook een lekker ding vind?”
Ze grijnsde en kuste me op de wang.
“U, meneer, mag denken wat u wilt.”
Het werd warm tegen de tijd dat we terug gingen na de lunch. Ik ging naar beneden voor een frisdrankje en liet het bijna vallen toen ik weer boven kwam en Jill’s korte broek en sweatshirt op een hoopje op de boeg zag liggen, naast haar languit gestrekte lichaam.
“Als je niet wilt dat mannen je uiterlijk opmerken, is die bikini een stap in de verkeerde richting.”
Ze ging overeind zitten en keek om zich heen.
“Hoeveel mannen zijn er in zicht?”
“Nou, alleen ik, denk ik.”
“Zoek het maar uit, genie. Heb je hulp nodig met de boot?”
“Niet echt.”
“Ik ga een tijdje aan mijn kleurtje werken, dan. Deze bikini is eigenlijk van mijn vriendin. Ze zei dat als een lekkere vent met me ging zeilen mijn oude Speedo niet goed genoeg was.”
Ze keek naar zichzelf en trok een grimas.
“Ik vergat dat ze een halve maat kleiner is dan ik.”
“Ik zie het probleem niet.”
“Dat zou je niet doen, hè? Typisch een man.”
“Bedank haar voor me de volgende keer dat je haar ziet, oké?”
Ze lachte en ging weer liggen. Mijn gedachten raceten vooruit naar de jachthaven. Binnenvaren met wat eruitzag als een verdwaald stuk uit een Sports Illustrated badpakshooting op de boeg zou me nog lang enthousiaste service opleveren van de tiener dokjongens. Ik liep terug om de helmstok en GPS te controleren voor het punt waar ik overstag wilde gaan om in één ruk bij de jachthaven te komen.
Toen we daar aankwamen ging ik de giek zwaaien en maakte de fout om een blik op Jill te werpen, die nu op haar platte buik op de boeg lag te dommelen. Ze had het topje van haar bikini losgemaakt en de touwtjes aan de kant gelegd. Een verstandige zet als een meisje bruiningsstrepen wil vermijden, maar veel om zonder waarschuwing op een man af te schuiven. Leidde me zeker af op het verkeerde moment. Toen de boot draaide, zwaaide de giek naar de overkant en raakte me in mijn maag, en ik greep hem instinctief vast toen hij me over de reling droeg. De plotselinge kanteling van de boot en mijn uitzinnige gevloek brachten Jill op de been.
“Wat ben je aan het doen?”
“Pak die lijn en trek me terug naar binnen! Snel!”
Dat deed ze en toen viel ze dubbel van het lachen.
“Oh, Ben, als je de blik op je gezicht had kunnen zien!”
“In de ribben geslagen, boven het water hangen en gered worden door een topless eerste stuurman, dat gebeurt niet elke dag.”
“Top…?”
Ze wierp een blik naar beneden.
“Oh God!”
Ze sloeg haar armen over elkaar, bloosde hevig, haalde toen diep adem en keek om zich heen.
“Oh, hel, niemand hier buiten behalve wij en je hebt al een goede blik gekregen.”
Ze pakte nonchalant haar tanktopje en trok het aan, met een beetje extra bounce voor mijn voordeel. Mijn beurt om te lachen.
“Over verbaasde blikken gesproken! Je had de blik op je gezicht moeten zien. Je borsten zijn trouwens een prachtig kunstwerkje.”
Ze bloosde en grijnsde tegelijk.
“Nee, dat zijn ze niet. Honderd procent natuurlijk, en ik waardeer het niet dat je iets anders suggereert.”
“Dat is niet wat ik- ah, verdomme, je weet wat ik bedoel.”
Ze lachte om mijn verwarring, ik lachte om haar, en voor we het wisten lagen we allebei hulpeloos te lachen. Ze zakte in mijn armen en ik deed een stap terug en ging zwaar op het dekhuis zitten, haar slanke lichaam wiegend. Het duurde even, maar uiteindelijk werd het lachen minder en kregen we de controle terug. Toen keek ze me aan en begon het opnieuw. Uiteindelijk trok ze zichzelf overeind en veegde haar ogen af.
“Ik heb in ik weet niet hoe lang niet meer zo hard gelachen.”
Ze wierp een blik over mijn schouder.
“Ben, horen we zo dicht bij de kust te zijn?”
Ik draaide me om. Omdat ik de boot niet onder controle had, dreef hij af in een verlaten baai en kwam hij te dicht bij het strand om het comfortabel te maken.
“Oh, shit!”
Ik rende naar voren en liet het anker vallen om mezelf tijd te geven de situatie op te lossen. Toen ik de drift gestopt had, keek ik naar de wind.
“We zullen hier een tijdje vastzitten. Ik kan deze baai niet uitzeilen met deze windrichting. Meestal komt er rond zonsondergang een aflandige bries opzetten, en als die er is, kunnen we terug.”
Jill haalde haar schouders op.
“Ik had geen haast om ergens heen te gaan. Kom me even helpen in de kombuis.”
Ik dekte de tafel in de cockpit en nam het dienblad met kaas en crackers aan dat ze me gaf. Toen gaf ze me een fles Roederer.
“Kun je die openen?”
“Natuurlijk. Waar komt dit vandaan?”
“Cadeautje voor het winnen van die zaak. Ik wilde hem woensdagavond met je delen, maar ik was zo moe dat ik in slaap viel.”
Ik ontkurkte de kurk en schonk ons elk een glas in.
“Hier is op ons, wie is zoals wij?”
“Verdomd weinig, en ze zijn allemaal dood.”
Ze grijnsde weer om de blik op mijn gezicht.
“Je bent niet de enige op deze boot die een Schotse grootvader had.”
“Ik denk het niet.”
We zwegen een tijdje, nippend aan de champagne en kijkend naar de ondergaande zon.
“Penny voor je gedachten?”
“Je bent een geweldige vrouw. Opgeleid, slim, verfijnd, en ongelooflijk mooi of je het leuk vindt of niet. Wat wil je met een doorsnee vent als ik?”
Jill zuchtte, zette haar glas neer en ging op mijn schoot zitten, terwijl ze haar armen nonchalant om mijn schouders legde.
“In de eerste plaats ben je geen doorsnee vent. Vraag maar aan een van mijn vriendinnen of het tegenwoordig makkelijk is om een verstandige, intelligente, verantwoordelijke alleenstaande man te vinden. Mannen zoals jij zijn zeldzamer dan je denkt. Ik zie ook een man die gewoonlijk het juiste doet zonder zich zorgen te maken over zichzelf, en dat is best cool. Goed zijn met je handen is sexy. En last but not least, ik vind dat je er zelf ook goed uitziet. Ik mag je erg graag en ik heb de indruk dat je mij ook graag mag.”
“Ik ben stapelverliefd op je, en dat weet je.”
Ze schoof schrijlings over me heen op de cockpitbank en schonk me een zeer vrouwelijke glimlach.
“Ik vermoedde het al, in ieder geval. Denk er niet te veel over na, Ben. Zet me niet op een voetstuk en vertel jezelf niet dat ik een soort godin ben. Ik ben maar een gewoon meisje dat geleerd heeft een goede schijn op te houden, en ik ben zeker niet meer dan je verdient. Laten we hiervan genieten en zien waar het heengaat.”
“Dit?”
Haar lippen kwamen binnen een halve centimeter van de mijne, en ze fluisterde.
“Dit.”
Ik trok haar de rest van de weg in een lange, diepe kus. Mijn lippen gleden langs haar hals naar haar sleutelbeen, en nog verder naar die heerlijke borsten die ze in mijn gezicht drukte. Het zachte katoen van haar tanktopje zat me steeds in de weg, dus trok ik het over haar hoofd met haar gewillige hulp. Haar huid smaakte naar zoutnevel en kokosolie, met daaronder een warme geur van een gelukkige, opgewonden vrouw. Ze huiverde toen haar kleine gezwollen tepels in mijn mond verdwenen, eerst de een en dan de ander.
“Oh mijn God, dat voelt zo goed. Niet stoppen…”
Stoppen was wel het laatste wat ik wilde doen. Mijn handen gleden over haar rug en vonden de strikjes op haar heupen waarmee haar bikinibroekje vastzat. Een goede ruk en ik gooide het opzij.
“Vind je dit goed?”
“Heb ik je gezegd te stoppen?”
Ik kuste haar opnieuw en reikte onder haar gespreide heupen naar haar hete, natte centrum, waar ik mijn vingers langs en vervolgens tussen haar vochtige onderlippen liet glijden. Ze hijgde en verstevigde haar greep op mijn schouders. Toen ging ze achterover zitten en viel mijn riem en korte broek aan, ze maakte ze zo snel als ze kon los. Ik boog me een beetje onder haar en ik was ook naakt. Ze sloeg haar armen om mijn nek en keek op me neer, terwijl ze mijn gezicht in haar decolleté duwde.
“Oh, dit is ongelooflijk…”
Ik drong lichtjes bij haar binnen. Ze pauzeerde een paar seconden en gleed toen de rest van de weg naar beneden, een beetje wiebelend om me zo diep mogelijk te krijgen. Ze was heet en nat en strak, en het voelde zo goed dat ik haar zo de hele nacht had willen vasthouden. Na een paar minuten begon ze lichtjes te schommelen, en dat voelde nog beter aan. Ik sloeg mijn armen om haar heen en hielp haar op en neer te glijden, helemaal in en uit. Ik kreeg weer een tepel in mijn mond. Ze kreunde half een gestage stroom van opmerkingen:
“Oh, dat is lekker… zo lekker… zo… dit is goed, zo goed… oh ja… ja… oh mijn GOD!” Ik voelde de golven van orgasme diep in haar beginnen en haar hele lichaam overspoelen, en dat was alles wat nodig was om me over de rand te duwen. Ze zakte op mijn schouder, plotseling zonder bot, en ik hield haar stevig vast terwijl ik over haar rug streelde. Ik voelde een nattigheid op mijn schouder en hoorde wat klonk als een stille snik.
“Jill? Mijn God, heb ik je pijn gedaan?”
Ik begon haar van me af te tillen, maar haar armen en benen verstrakten.
“Nee, maar als je je nu terugtrekt kan ik je pijn doen.”
Ze tilde haar hoofd op en kuste me, en ik zou zweren dat ze weer klaarkwam.
“Natuurlijk heb je me geen pijn gedaan, gekkie. Kon je niet zien dat ik daar net zoveel van genoot als jij? Ik had net de meest overweldigende seksuele ervaring van mijn leven met misschien wel de beste man die ik ooit heb gekend, en ik huil omdat ik gelukkig ben. Ik weet dat het dom is en meisjesachtig en onlogisch en al die andere dingen die ik niet probeer te zijn, maar op dit moment kan het me niet schelen.”
“Jill, ik weet dat je een geweldige advocaat bent, maar goede advocaten zijn niet moeilijk te vinden. Een man vindt maar één keer in zijn leven een vrouw zoals jij, en dat is als hij geluk heeft. Ik wil jou als vrouw, en je mag zo gek en meisjesachtig zijn als je wilt.”
Ik weet dat een man technisch gezien niet verantwoordelijk kan worden gehouden voor wat hij zegt terwijl hij een naakt meisje om zich heen heeft gewikkeld, maar wat er die avond gebeurde was zo geestverruimend dat ik niets anders kon bedenken dan de waarheid te zeggen.
“God, als die mensen die ik bang maakte in de rechtbank me nu konden zien…”
“Naakt en in een post-orgasmische roes? Ik denk dat ik dat voorrecht voor mezelf bewaar, hoewel ik van plan ben je vaak in deze toestand te brengen.”
“Beloofd?”
Ik kuste haar.
“Beloofd.”
Uiteindelijk plofte ik uit haar, en zij krabbelde overeind en trok haar hemdje weer aan. We wankelden allebei een beetje, en niet omdat de boot in beweging was.
“Heb je nog grote plannen voor morgen?”
“Niet echt. Hoezo?”
“Ik vaar liever niet in het pikkedonker terug als het niet nodig is. Waarom blijven we niet hier overnachten en gaan we morgenochtend terug?”